Een gemeente biedt onder de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) voorzieningen. Dit kunnen algemene voorzieningen zijn, maar ook maatwerkvoorzieningen. Algemene voorzieningen zijn beschikbaar voor alle inwoners van een gemeente; daarentegen zijn maatwerkvoorzieningen bedoelt als persoonlijke ondersteuning. Deze voorzieningen zijn bedoeld voor personen die onvoldoende zelfredzaam zijn.
Algemene voorzieningen
Algemene voorzieningen worden verstrekt aan alle inwoners van een gemeente. Dit kan onder meer een boodschappendienst zijn, een maaltijdservice of een buurtbus. Kenmerkend voor de algemene voorziening is dat voor de voorziening geen diepgaand onderzoek wordt gedaan naar iemands persoonlijke omstandigheden. Om gebruik te mogen maken van de algemene voorziening mag de gemeente wel een bijdrage in de kosten vragen.
Maatwerkvoorziening
Naast het aanbieden van algemene voorzieningen in de gemeente tevens verplicht om maatwerkvoorzieningen aan te bieden. Deze voorzieningen zijn toegespitst op de persoonlijke omstandigheden van een persoon. De gemeente zal hiertoe eerst een onderzoek uitvoeren en een gesprek aangaan. Als uit dat onderzoek blijkt dat een persoon onvoldoende zelfredzaam is, wordt vervolgens bepaald voor welke maatwerkvoorziening de betrokken persoon in aanmerking komt.
Voorbeelden van maatwerkvoorzieningen
Enkele voorbeelden van maatwerkvoorzieningen zijn:
- Vervoer in de regio (buurtbussen)
- Op maat gemaakte dagbesteding;
- Huishoudelijke hulp;
- Rolstoelvoorzieningen;
- Beschermde woonplekken;
- Op maat gemaakte aanpassingen in de woning, waaronder een traplift.
Mantelzorg
Criterium voor verstrekking van de maatwerkvoorziening is dat deze aansluit op de reële behoefte van de cliënt. De cliënt dient niet zelf in staat te zijn tot zelfredzaamheid of op basis van met gebruikelijke hulp (waaronder mantelzorg) in zijn dagelijks onderhoud te kunnen voorzien. Ook is uitgesloten dat de betrokken persoon anderen uit zijn sociale omgeving kan betrekken om hem te ondersteunen.
Gebruikelijke hulp
Vaak is bepleit dat onder ‘gebruikelijke hulp’ in de zin van de Wmo ook niet-thuiswonende kinderen wordt verstaan. Volgens jurisprudentie van de Raad van State kan dit wel worden geschaard onder het begrip ‘gebruikelijke hulp’. Daarentegen wordt in de Wmo onder de begripsbepalingen bij gebruikelijke hulp het begrip ‘inwonende kinderen’ gebruikt. Dit heeft tot gevolg dat een cliënt, die op basis van onderzoek van de gemeente, gewezen wordt op gebruikmaking van een algemene voorziening, niet wordt beperkt om een maatwerkvoorziening aan te vragen.
Advocaat sociaal zekerheidsrecht
Het is van belang om een maatwerkvoorziening te krijgen indien een algemene voorziening niet voldoende adequaat is om te voorzien in de zorgbehoeften. Onze advocaat sociaal zekerheidsrecht mr. P.P.J.L. Appelman heeft jarenlange ervaring in de Wmo en aanverwante wet- en regelgeving en kan u adviseren over juridische vraagstukken in het kader van de Wmo.
Waarom ons
