Wettelijke rente is een gefixeerde schadevergoeding. Het is vaak van toepassing bij de vordering van een geldsom waarvan de schuldenaar met terugbetaling in gebreke is. Gedurende die tijd kan de schuldeiser niet over het geld beschikken en leidt daardoor schade. Als hij wel de beschikking over het geld had gehad, had hij immers het geld kunnen investeren of kunnen aanwenden voor bepaalde doelen. Als de schuldenaar en schuldeiser geen afspraken hebben gemaakt in de overeenkomst over de gevolgen van te late betaling, zal de schuldeiser wettelijke rente kunnen vorderen van de schuldenaar. Dit recht ontstaat pas als de debiteur in verzuim is.
Als partijen in een overeenkomst opnemen dat de betaaltermijn van de factuur tevens de fatale termijn is, zal het verzuim direct intreden. De schuldeiser kan dan direct wettelijke rente vorderen. Er kan dan wettelijke rente gevorderd worden over de periode tussen het verzuim en de betaling.
Partijen kunnen in het contract ook opnemen dat bij te late betaling een contractuele rentepercentage verschuldigd zal zijn. In dat geval is niet de wettelijke rente, maar de contractuele rente verschuldigd.
De wettelijke rente is in 2020 voor niet-handelstransacties vastgesteld op 2% per jaar. Voor handelstransacties is dit 8%.