Een specifieke norm dat de onderlinge rechtsverhouding tussen contractspartijen (aanvullend) regelt of kan regelen. Gewoonterecht is een set van ongeschreven rechtsregels.
Gewoonterecht kan gelden als rechtsregel als voldaan is aan twee voorwaarden:
1. De regel is langere tijd in gebruik vanwege specifieke gebruiken binnen de branche (bijvoorbeeld bouwmarkt of een specifieke branche binnen de handel).
2. Langdurig gebruik van de (rechts)regel is algemeen geaccepteerd. Door herhaaldelijk gebruik van de regel is die regel tot rechtsnorm verheven en is deze van toepassing op aldus worden toegepast op de rechtsverhouding tussen partijen. In die gevallen kan de rechtsnorm bij de rechter worden afgedwongen. Gewoonterecht is in beginsel ongeschreven recht, maar kan aldus bindende werking hebben op een overeenkomst.
Een voorbeeld van gewoonterecht is te vinden in art. 6:2 BW, dat bepaalt dat schuldeiser en schuldenaar zijn verplicht zich jegens elkaar te gedragen overeenkomstig de eisen van redelijkheid en billijkheid. Een tussen hen krachtens (o.m.) gewoonte geldende regel is niet van toepassing, voor zover dit in de gegeven omstandigheden van maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn.