Van een misdrijf is sprake indien een gedraging valt onder het Tweede Boek van het Wetboek van Strafrecht omschreven delicten. Een misdrijf is in de regel ernstiger dan een overtreding, echter worden de zwaarste overtredingen in het Wetboek van Strafrecht zwaarder bestraft dan de lichtste misdrijven. Algemene kaders over de vraag wanneer een gedraging als een misdrijf te kwalificeren is, zijn niet te geven. Een gedraging kan alleen als misdrijf worden gekwalificeerd indien de gedraging voldoet aan een delictsomschrijving in het Wetboek van Strafrecht.
Indien een dader wordt veroordeeld krijgt hij per definitie een aantekening in het justitieel documentatieregister (ook wel: strafblad). Voor overtredingen geldt dit slechts in bijzondere gevallen.
In het Wetboek van Strafrecht staan de meeste misdrijven opgenomen. Ook in een aantal bijzondere wetten, zoals de Wegenverkeerswet en de Opiumwet, worden delictsomschrijvingen van misdrijven gegeven.
Een voorbeeld van een delictsomschrijving van een misdrijf is diefstal (art. 310 WvSr): ‘Hij die enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort wegneemt, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als schuldig aan diefstal, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.’