Schorsing heeft betrekking op een arbeidsrelatie. Bij een schorsing zijn twee varianten mogelijk. De eerste variant is die waarbij de werkgever de werknemer schorst om een onderzoek in te stellen. Meestal gebeurt dit om na te gaan of er sprake is van een ernstig verwijtbare gedraging. In dat kader heeft de schorsing het karakter van een ordemaatregel. Indien het onderzoek daartoe aanleiding geeft, kan de werkgever na aanleiding van het onderzoek en de schorsing besluiten om over te gaan tot een ontslag op staande voet.
In de tweede variant is schorsing bedoeld als zelfstandige disciplinaire maatregel. Deze komt in de plaats van een ontslag.
Een schorsing of non-actiefstelling komt voor risico van de werkgever. Dat is van belang voor de vraag of een werknemer recht op loon behoudt. Indien de schorsing onterecht is, kan de werknemer over de periode dat hij niet heeft kunnen werken, het gederfde loon vorderen.