Bij een verbouwing kunnen aanzienlijke kosten komen kijken. Om ervan verzekerd te zijn dat dat een voorgenomen verbouwing ook conform de afspraken verloopt, wordt in de regel gebruik gemaakt van een aannemingsovereenkomst. Daarop is doorgaans de 1992 (AVA 1992) van toepassing. Recentelijk boog het hof ’s-Hertogenbosch zich over een geschil tussen een aannemer en particuliere opdrachtgever: de schade ten gevolge van (gebrekkige) bouwwerkzaamheden liep volgens de opdrachtgever op tot wel €28.000,-. De aannemer stelde zich daarentegen op het standpunt dat er geen schade was en dat de afspraken uit de aannemingsovereenkomst correct waren nagekomen. Onze advocaat verbintenissenrecht bespreekt het arrest van het hof.
Standpunten partijen en opschortingsrecht opdrachtgever
Tussen partijen was in geschil of een door de aannemer aangebrachte spouwisolatie de isolatiewaarde (Rc-waarde) haalde die in de overeenkomst was opgenomen. In de was hierover de afspraak gemaakt dat die waarde 1,3m2K/W diende te zijn. De aannemer had een spouwisolatie aangebracht, maar aansluitend kwam de woningeigenaar (de particuliere opdrachtgever) tot de conclusie dat die waarde niet werd gehaald. Zij deed vervolgens een beroep op het opschortingsrecht en stopte met het betalen van de maandelijkse facturen totdat de aannemer dit gebrek zou hebben verholpen.
Hoger beroepsprocedure: deskundigenbericht
In de hoger beroepsprocedure stelde het hof een deskundige aan. Die onderzocht desgevraagd de mogelijkheden alsmede het financiële kostenplaatje om alsnog de isolatie te herstellen gelet op de huidige staat van de muur en hetgeen partijen in de aannemingsovereenkomst hadden afgesproken. De deskundige gaf daarbij drie opties: de eerste optie zou zijn om het gevelmetselwerk aan de muur volledig te slopen en zogenoemde Alkareflex folie in de spouw aan te brengen. De kosten daarvoor zouden ruim €28.000,- betalen.
Alternatieve opties toereikend?
Als tweede optie gaf de deskundige daarnaast aan dat er binnen de muur speciaal isolatieschuim zou kunnen worden aangebracht. Voorwaarde daarvoor zou zijn dat grotere scheuren in het metselwerk eerst zou worden hersteld. De kosten daarvoor zou een kleine €7000,- bedragen. Als derde optie gaf de deskundige aan dat er een voorzetwand zou kunnen worden aangebracht met toepassing van een nieuwe laag Alkareflex. De kosten daarvoor zouden ruim €8000,- bedragen.
Geschil partijen: afspraken aannemingsovereenkomst bepalend?
Volgens de aannemer was het redelijkerwijs niet noodzakelijk dat de opdrachtgever zou kiezen voor de eerste optie, omdat de tweede en derde optie immers goedkoper waren en de opdrachtgever daarmee hetzelfde
resultaat zou kunnen bereiken. Daarentegen wenste de opdrachtgever dat de aannemer de eerste optie zou volgen. Volgens de opdrachtgever zouden aan de tweede optie teveel bezwaren kleven, omdat het gebruik van chemisch isolatiemateriaal gezondheidsrisico’s met zich mee zouden kunnen brengen. Bovendien was van belang dat in de aannemingsovereenkomst het gebruik van Alkareflex folie was overeengekomen.
Hof: uitgangspunt afspraken aannemingsovereenkomst
Het hof was het met het standpunt van de opdrachtgever eens: alhoewel in de aannemingsovereenkomst was bepaald dat een isolatiewaarde van 1,3 m2K/W was overeengekomen zonder de wijze waarop die waarde diende te worden bereikt, was in de aannemingsovereenkomst expliciet het gebruik van Alkareflex folie opgenomen. Gelet daarop oordeelde het hof dat optie 1 het meest in overeenstemming was met hetgeen partijen waren overeengekomen.
Vorderingen in principaal en incidenteel appel toegewezen
Tot slot diende het hof zich te buigen over het van de opdrachtgever. Omdat de aannemer zich tussentijds niet aan de afspraken uit de had gehouden omdat de beoogde isolatiewaarde niet werd bereikt, had de opdrachtgever ter hoogte van een bedrag van in totaal ruim €23.000,- drie facturen onbetaald gelaten. het hof overwoog dat opschorting daarvan niet gerechtvaardigd was, nu de aannemer voor het overige zijn werkzaamheden conform de gemaakte afspraken had verricht. Gelet daarop veroordeelde het hof de opdrachtgever tot betaling van €23.000,- aan onbetaald gelaten facturen enerzijds en veroordeelde het hof de aannemer anderzijds tot uitvoering van de
herstelwerkzaamheden zoals beschreven in het deskundigenrapport. De proceskosten tussen beide partijen alsmede de kosten voor het deskundigenrapport werden door partijen gedeeld.
