Verjaring is een door de wet bepaalde termijn waarna een persoon iets verkrijgt of van een verbintenis wordt bevrijd. Dit betekent bijvoorbeeld in het strafrecht dat een verdachte, een bepaald aantal jaar na het plegen van een misdrijf, hier niet meer voor gestraft kan worden. Deze termijn begint te lopen op de dag van dat het strafbare feit begaan is, en in speciale gevallen, bijvoorbeeld bij zedenmisdrijven, op een andere datum. In Nederland kunnen bepaalde levensdelicten zoals moord, alle misdrijven waarop minimaal 12 jaar gevangenisstraf staat en bepaalde zedendelicten niet verjaren.
Ook binnen het vermogensrecht is er sprake van verjaring. Als een schuldeiser geen herinneringen stuurt aan de schuldenaar, is de verjaringstermijn van een vordering 20 jaar. Zolang een schuldeiser herinneringen blijft sturen, vervalt de vordering niet. Dit heet stuiting.
Indien een vordering verjaard is, is deze nog wel geldig: de vordering kan echter niet meer in rechte worden afgedwongen.