Laster houdt in dat een persoon zwart wordt gemaakt doordat er beschuldigingen over hem worden verspreid en hij daardoor reputatieschade ondervindt. Het leerstuk van laster is verwant aan smaad, echter wordt laster in de regel gezien als zwaarder en ernstiger. Beiden zijn gesanctioneerd in art. 261 Wetboek van strafrecht.
Smaad en laster zijn beiden misdrijven. Dat betekent dat een persoon kan worden vervolgd indien daarvan aangifte jegens hem wordt gedaan. Onafhankelijk van de vraag of er daadwerkelijk aangifte is gedaan of dat er tot vervolging is overgegaan, kan een persoon die reputatieschade ondervindt wegens laster schadevergoeding eisen. Laster vormt in dat kader een onrechtmatige daad (art. 6:162 BW). Indien er een gerechtelijke procedure wordt ingesteld op grond van laster en de rechter dient zich een oordeel te vellen over de vraag of de persoon die de lasterlijke uitlatingen heeft verricht onrechtmatig heeft gehandeld, zal hij de uitlating toetsen aan de vrijheid van meningsuiting (ook wel: recht op informatie) en het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer van de benadeelde persoon.